Over het herkennen van trauma in de diagnostische cyclus.
Het probleem
Een meisje van 14 jaar komt binnen met angstklachten, concentratieproblemen en terugkerende nachtmerries. Maar in de voorgeschiedenis staat niets over trauma. Geen officiële diagnose. Geen PTSS.
Toch voelt elke hulpverlener: Er speelt iets.
De impact
Wanneer trauma geen ‘etiket’ heeft, is het risico groot dat de invloed ervan onderschat wordt. Dat we klachten reduceren tot ADHD, angst of gedragsproblemen, zonder de onderliggende oorzaak te begrijpen.
Zonder erkenning van trauma loop je het risico om het verkeerde pad in te slaan: symptoombestrijding in plaats van verklarend onderzoek.
Community
In onze community stond dit onderwerp centraal. Onze kernboodschap:
Trauma hoeft niet ‘groot’ te zijn om een grote impact te hebben.
Wij geloven in een psychologisch verklarende diagnostiek waarin ruimte is voor context, levensverhaal en individuele copingstrategieën.
Onze aanpak
Onze aanpak bij vermoedens van trauma:
1. We voeren verdiepende gesprekken over levensloop, relaties en betekenisgeving.
2. We maken gebruik van instrumenten die psychologische processen in kaart brengen (in plaats van alleen symptoomlijsten).
3. We betrekken ouders/verzorgers en context om patronen te herkennen.
4. We formuleren een diagnostisch advies dat ruimte geeft aan de impact van ervaringen, zónder dat er direct een stoornislabel nodig is.
Het resultaat
In dit traject kwam naar voren dat het meisje meerdere keren van school was gewisseld na pesterijen en sociale uitsluiting. Geen klassiek trauma, wél een opeenstapeling van ervaringen die haar zelfbeeld en regulatievermogen diepgaand beïnvloedden.
De uiteindelijke diagnose: aanpassingsstoornis, met als belangrijkste advies: begeleiding gericht op zelfvertrouwen en trauma-sensitieve communicatie.
➤ Meer leren over verklarend diagnostisch denken?
Onze trainingen geven je de tools om verder te kijken dan symptomen.
[Bekijk onze opleidingen of neem contact op voor supervisie.]
