📍 Een veelvoorkomende vraag in supervisie – en zelden een eenduidig antwoord.
In supervisie duikt regelmatig het vraagstuk op:
📌 Hoe voorspellend is een intelligentiescore eigenlijk voor schoolsucces?
En vooral: wat doe je met die informatie in het gesprek met ouders, school en kind?
Samen met een supervisant bespraken we het verhaal van een leerling in 3 gymnasium.
Een jongen die al jaren nét overgaat, maar alleen met veel inspanning en ondersteuning. Vermoeidheid en afleidbaarheid nemen toe, de motivatie daalt, de twijfels groeien. Ouders vragen zich af: is dit niveau wel passend?
Het psychologisch onderzoek leverde een evenwichtig intelligentieprofiel op rond het gemiddelde. Geen opvallende neurocognitieve problemen. Wel duidelijke signalen dat het huidige schoolsysteem veel vraagt van dit kind — meer dan gemiddeld.
🔍 In supervisie kwamen vragen op als:
- Mag je dit niveau als ‘te hoog’ benoemen bij een gemiddeld profiel?
- Hoe weeg je sociale impact mee, zoals een volledige schoolwissel bij afstroom?
- Wat is de rol van motivatie en doorzettingsvermogen in dit soort afwegingen?
- En hoe begeleid je ouders in het zoeken naar realistische verwachtingen zonder het gevoel van falen aan te wakkeren?
We onderzochten samen hoe je zulke casussen kadert in een advies. Niet alleen op basis van scores, maar met oog voor bredere ontwikkelfactoren, energiehuishouding en haalbaarheid op de lange termijn. En ja, natuurlijk getoetst aan de wetenschappelijke inzichten.
